Akcesoria EEG

Akcesoria do badań EEG to najwyższej klasy akcesoria do aparatów tego typu. W ofercie sklepu Meden-Imned jest bardzo szeroki wybór elektrod zarówno wielorazowych jak i jednorazowych oraz czepków. Oferujemy elektrody skalpowe, miseczkowe, mostkowe, nauszne i klipsowe oraz szeroki wybór akcesoriów takich jak kable do elektrod czy naczynia do namaczania elektrod. Wszystkie wymienione produkty są solidnie wykonane i pozwalają na przeprowadzanie zabiegów EEG w sposób ciągły i bezproblemowy. Dedykowane akcesoria zakupione w sklepie Meden-Inmed zapewniają długie i bezawaryjne działanie sprzętu medycznego.

Czym jest EEG?

Elektroencefalografia (EEG) jest nieinwazyjną metodą badania potencjałów mózgowych. W kontekście klinicznym, EEG odnosi się do zapisu spontanicznej aktywności elektrycznej mózgu w krótkim okresie czasu (20-40 minut), zarejestrowanej z wielu elektrod umieszczonych na skórze głowy. Elektrody umieszcza się wraz z żelem lub pastą przewodzącą, po uprzednim przygotowaniu skóry głowy. Wykonuje się to poprzez lekkie przetarcie, najczęściej specjalistyczną pastą, w celu zmniejszenia impedancji spowodowanej martwymi komórkami skóry. Wiele systemów zazwyczaj wykorzystuje elektrody przymocowane do pojedynczego przewodu. Niektóre systemy wykorzystują nakładki lub siatki, w których elektrody są osadzone. Umiejscowienie i nazwy elektrod są określone przez Międzynarodowy System 10-20, aby zapewnić spójność nazewnictwa elektrod w różnych laboratoriach.

EEG może określić zmiany w aktywności mózgu, które mogą być przydatne w diagnozowaniu zaburzeń mózgu, zwłaszcza padaczki. Badanie EEG może być pomocne w diagnozowaniu lub leczeniu różnych zaburzeń fizycznych:

• epilepsja lub inne zaburzenia napadowe,
• guz mózgu,
• bóle i zawroty głowy,
• dysfunkcja mózgu (np. encefalopatia)
• zapalenie mózgu (encephalitis),
• udar,
• zaburzenia snu,
• demencja.

Badanie EEG może być również stosowane do potwierdzenia śmierci mózgu u osoby w trwałej śpiączce. Ciągłe EEG jest używane do pomocy w znalezieniu odpowiedniego poziomu znieczulenia dla osoby w śpiączce farmakologicznej.

Badania EEG są bezpieczne i bezbolesne. Czasami u osób z padaczką podczas badania celowo wywoływane są drgawki, ale w razie potrzeby zapewniana jest odpowiednia opieka medyczna. 

Międzynarodowy System 10-20 (EEG)

Elektrody EEG są umieszczane na skórze głowy zgodnie z uznaną metodą, która pozwala prawidłowo zlokalizować położenie elektrody. Metoda ta została opracowana w celu zapewnienia standaryzowanej odtwarzalności, tak aby badania uczestnika mogły być porównywane w czasie, a uczestnicy mogli być porównywani między sobą.

Międzynarodowy System 10-20 oparty jest na zależności pomiędzy położeniem elektrody a obszarem kory mózgowej. Oznaczenia "10" i "20" odnoszą się do faktu, że rzeczywiste odległości pomiędzy sąsiadującymi elektrodami wynoszą 10% lub 20% całkowitej odległości przód-tył lub prawo-lewo czaszki. Każde miejsce posiada literę identyfikującą płat oraz liczbę identyfikującą położenie półkuli.

Nie istnieje płat centralny; litera "C" jest używana tylko w celach identyfikacyjnych. Litera "z" (zero) odnosi się do elektrody umieszczonej na linii środkowej. Numery parzyste (2, 4, 6, 8) odnoszą się do pozycji elektrod w prawej półkuli, podczas gdy numery nieparzyste (1, 3, 5, 7) odnoszą się do pozycji w lewej półkuli. Dodatkowo, kody literowe A, Pg i Fp identyfikują odpowiednio: płatek ucha, nosogardło i biegun czołowy.

Cztery anatomiczne punkty orientacyjne są wykorzystywane do podstawowego pozycjonowania elektrod EEG: po pierwsze, nasada, która jest wyraźnie wgłębionym obszarem między oczami, tuż powyżej mostka nosa; po drugie, inion, który jest najniższym punktem czaszki od tyłu głowy i jest zwykle wskazywany przez wyraźny guzek. Następnie punkty przeduszne, znajdujące się przed uchem.

Wraz z pojawieniem się wielokanałowych systemów sprzętowych EEG i równoczesnym rozwojem topograficznych i tomograficznych metod lokalizacji źródeł sygnału, Międzynarodowy System 10/20 został rozszerzony do systemów o większej gęstości elektrod, takich jak 10/10 i 10/5, umożliwiając ponad 300 pozycji elektrod.

W większości zastosowań klinicznych stosuje się 19 elektrod rejestrujących (plus uziemienie i referencja systemu). Mniejsza liczba elektrod jest zwykle używana przy rejestracji EEG noworodków (zwykle 10). Dodatkowe elektrody mogą być dodane do standardowego układu, gdy aplikacja kliniczna lub badawcza wymaga zwiększonej rozdzielczości przestrzennej dla konkretnego obszaru mózgu. Matryce o dużej gęstości mogą zawierać do 256 elektrod rozmieszczonych wokół skóry głowy.