Stymulatory magnetyczne

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (ang. Transcranialmagneticstimulation - TMS) jest to nieinwazyjna metoda powodująca depolaryzację i hiperpolaryzację neuronów. TMS wykorzystuje impulsowe pole magnetyczne do drażnienia struktur mózgowia. Bardzo silny impulsowy prąd elektryczny generowany w stymulatorze przepływa przez spiralnie zwinięty przewód stanowiący cewkę stymulacyjną. Prąd ten przepływając przez cewkę powoduje wygenerowanie silnego pola magnetycznego, które jest w stanie przenikać do struktur mózgowia – głównie w okolicach korowych – doprowadzając do specyficznej depolaryzacji komórek nerwowych z wyzwoleniem pobudzenia (potencjału czynnościowego). W zależności od stymulowanej okolicy mózgu rejestruje się efekty ruchowe, poznawcze, afektywne i inne. Stymulacja TMS wraz z aparatem EMG pozwala na wykonywanie badania motorycznych potencjałów wywołanych MEP. Odmiana TMS, powtarzalna przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (rTMS), znajduje zastosowanie w terapii wielu zaburzeń neurologicznych i psychiatrycznych, takich jak: migrena, wylew, choroba Parkinsona, dystonia, szum uszny, depresja i halucynacje słuchowe.