Holter EKG jest urządzeniem medycznym, pozwalającym dokonać pomiaru pracy serca. Dokładniej mówiąc, jest to badanie elektrycznej czynności serca. Główną różnicą pomiędzy tradycyjnym badaniem EKG a holterem EKG jest czas badania. Standardowe badanie trwa około 10 minut i odbywa się w pozycji leżącej w gabinecie lekarskim. Z kolei badanie EKG metodą Holtera trwa 24 godziny, a w określonych przypadkach nawet kilka dni. Bada ono pracę serca pacjenta, podczas wykonywania przez niego codziennych czynności.
Na czym polega badanie holterem EKG?
Badanie holterem EKG polega na założeniu pacjentowi od 3 do 12 elektrod na klatce piersiowej. Następnie montuje się na specjalnym pasku aparat Holtera, który będzie towarzyszył pacjentowi przez cały dzień. Odbierany przez elektrody sygnał EKG jest zapisywany na rejestratorze. Po zamontowaniu urządzenia pacjent wraca do domu i wykonuje swoje codzienne czynności. Dzięki temu uzyskiwany jest całodobowy obraz pracy serca.
Holter EKG – wskazania do wykonania badania
- monitorowanie pracy rozrusznika serca (konieczne w tym przypadku jest dostarczenie paszportu rozrusznika i dokumentacji z parametrami urządzenia),
- zaburzenia rytmu serca (tachykardia, bradykardia, arytmia, kołatanie lub migotanie),
- powtarzające się epizody omdleń i osłabnięć,
- choroba niedokrwienna serca (dusznica bolesna),
- wrodzone i nabyte wady serca,
- nadciśnienie tętnicze,
- choroba wieńcowa,
- przebyty zawał,
- duszności,
- medycyna sportowa,
- choroby układu bodźco-przewodzącego,
- pacjenci po udarach,
- stany pozawałowe,
- planowanie przebiegu rehabilitacji kardiologicznej.
Przeciwwskazania do użycia holtera EKG
Badanie holterem EKG jest badaniem nieinwazyjnym, bezbolesnym i bezpiecznym dla pacjenta, dlatego pozwala na diagnostykę wielu chorób. Istnieje niewiele przeciwwskazań do wykonania badania. Tymi niskiego ryzyka są m.in. podrażnienia skóry w miejscach przyczepu elektrod. Nie zaleca się wykonywania tego badania w stanach zagrożenia życia, np. przy bólu dławicowym, gdyż w takich sytuacjach konieczne jest postawienie jak najszybszej diagnozy i wdrożenie leczenia.
Jak się przygotować się do badania holterem EKG?
Badanie holterem EKG nie wymaga specjalnego przygotowania ze strony pacjenta. Jedynie w przypadku mężczyzn posiadających owłosienie na klatce piersiowej zalecane jest ich zgolenie na czas badania, gdyż mogą utrudniać elektrodom zbieranie sygnałów ze skóry. Na badanie należy założyć luźniejszą odzież, która nie będzie utrudniała jej założenia po przyklejeniu elektrod.
Pacjent podczas badania musi prowadzić ponadto godzinowy dzienniczek, w którym oprócz wykonywanych w danym czasie czynności, takich jak sen, praca, obowiązki domowe, powinien również zanotować wystąpienie sytuacji stresowych, epizodów bólowych, zwiększonego wysiłku oraz przyjmowanych leków. Zamocowanych elektrod i urządzenia nie wolno zamoczyć, dlatego nie należy brać prysznica ani kąpieli oraz trzeba uważać, aby nie oderwać przypadkiem elektrod. Warto również pamiętać, aby nie nosić telefonu w pobliżu zamontowanego urządzenia, gdyż wytwarzane przez niego fale magnetyczne i elektromagnetyczne mogą zakłócać jakość odczytu elektrod EKG.
Przebieg badania holterem EKG
Badanie pracy serca za pomocą holtera EKG można podzielić na 3 etapy: pierwszy, czyli założenie elektrod, drugi, czyli wykonywanie przez pacjenta czynności codziennych i prowadzenie dzienniczka oraz trzeci, obejmujący zdjęcie aparatu i odczytanie wyników. Dwa pierwsze zostały omówione wcześniej.
Ostatni etap i konsultacja z lekarzem pozwala na postawienie diagnozy i wdrożenie leczenia lub zlecenie dodatkowych badań. Uzyskany odczyt EKG jest analizowany pod kątem wszelkich arytmii, a także objawów niedokrwienia serca. W porównaniu do standardowego EKG, które rejestruje pracę serca przez zaledwie 12 sekund, holter pozwala na uzyskanie pełnej, dobowej pracy serca. Jest to szczególnie istotne w przypadku zaburzeń, które są krótkotrwałe i zanikają, zanim pacjent dotrze to placówki służby zdrowia. Ponadto badanie holterem EKG pozwala od razu określić rodzaj zaburzeń rytmu, a także skorelowanie ich z objawami zapisanymi w dzienniczku przez pacjenta, co daje pełniejszy obraz do postawienia prawidłowej diagnozy.
